Ljós í Stormi

Eins og miðin kalla út skipin,
Eftir stormasamar nætur,
Hvert ég á braut
Hvert sem nú toga fætur.
En þú kallar eftir mér,
þú býður mér skól.
Þú ölduna brýtur,
þú býður mér griðarstað.
Og hvering sem allt fer,
á myrkustu stund.
Þú varst ljós i storminum.

Ég rambaði einn í själfseyðingu,
sál mín er nú feig.
Nú virtist svart,
nú allt er orðið kalt.
Ég inn í myrkrið steig,
sál mín er nú feig.

Myrkrið vék á brott,
þú varst ljós í storminum.